Het eindejaarstoernooi, gehouden op 29 december 2014 is uitstekend, verlopen. Zowel de opkomst als het enthousiasme van de deelnemers was groot. Toch is er ook bij dit toernooi sprake geweest van enige “opskuor”. In het verslag van het toernooi, hieronder leest u alles hierover.
—————-

Eindejaarstoernooi van 29 december 2014

Beste tennisvrienden,
De opdracht door de toernooileiding meegegeven was om een gedetailleerd en punctueel verslag in te leveren. Of dat helemaal lukt, kan ieder na lezing beter zelf beoordelen. Eerst maar even de gebruikelijke clichés afwerken: Met 30 deelnemers, bijna de helft van alle seniorenleden, een prima opkomst. Alle geledingen, man/vrouw, jong/oud, gevorderd/beginner, sportief/minder sportief, waren goed vertegenwoordigd, met dien verstande dat de laatstgenoemde groep volledig ontbrak. De sfeer was prima, de catering o.k., enz.. De organisatie bijna prima (hierover later nog wel enkele kanttekeningen). Goede wedstrijdverslagen mag je van mij niet verwachten, zeker niet als je zelf 3! keer achter elkaar moet spelen. De TC had goed aan elkaar gewaagde tweetallen opgesteld met uitslagen die dit beeld bevestigden. Grote uitzondering hierop vormde de klinkende overwinning van Germ V. Deze persoon doet nu al een aantal jaren mee en bewijst keer op keer wat eigen inzet en een goede trainer/training al niet kunnen bereiken. Uitslag 9-2! Tussen haakjes, ter wille van de privacy kunnen in deze zeer objectieve bijdrage alleen de voornamen of initialen worden gebruikt omdat we uiteraard de privacy niet willen schenden. Tot zo ver het goede nieuws. Dan minimaal 4 punten met minder goed nieuws.

Punt 1. Dan nu wederom grote vraagtekens bij de handelswijze van TC. Ja, opnieuw want ook tijdens een vorig toernooi zijn er ernstige vragen gerezen die door betrokkenen en bestuur op zeer diplomatieke wijze zijn beantwoord. Helaas behoor ik tot de categorie mensen die het niet zo op diplomatie en de politiek heeft. Kennelijk moest een vorige criticus nog eens flink op z’n nummer worden gezet, want hoe anders is het te verklaren dat de beste speler in de hal (ene H.Z.) koste wat koste moet worden verslagen door een TC-lid (K.H.)en een handlanger (G. de B) door deze topper te koppelen aan schrijver dezes (K.B.). Kwalijk is dat hun euforie over deze overwinning, overigens nog een kleine ook, tot ver buiten de tennishal was te horen.

Punt 2. De prijsuitreiking: Naar het heette werden de winnaars/ winnaressen door een onafhankelijk jury getrokken. Hoezo onafhankelijk?? Het wil er bij mij niet in dat “toevallig” alleen maar jonge dames uit de hoge hoed rollen zodat de spreker zijn klapzoenen met grote vreugde kan uitdelen. Een kritische zwartkijker wordt vervolgens vlot met een zwarte handdoek het zwijgen opgelegd.

Punt 3. Het voorgenomen bedankje van deze vreemde vogel(aar) richting de andere vreemde vogel in deze hal (de Frije Fugel) bleef achterwege. Ook het klaargezette bloemetje bleef achter de balie. Ja, it kin de master misse! Naar de reden(en) kunnen wij alleen maar gissen. Was het tengevolge van Punt 1? Of de te grote impact van Punt 2? Of leeftijd? Zeg het maar…. Nee, hoe dan ook, op syn Frysk sein: Dit raast oan e protters! woorden die eerstgenoemde vogel niet onbekend in de oren moeten klinken. Trouwens nooit geweten dat zo veel leden zo veel kwalen en/of pijntjes hadden en daarvoor naar de tweede vogel moesten – door sommigen reeds omgedoopt tot “therapeut”. Zelf kreeg ik soms de indruk dat we een semi-openbare biechtvader met moderne biechtstoel in ons midden hadden.

Punt 4. Waarschijnlijk om deze criticus het zwijgen op te leggen – mogelijk kijken deze door mij bekritiseerde boosdoeners te veel Russische t.v. – werd de nazit flink gerekt. Op zich niet erg, ware het niet dat dit niet altijd goed uitpakt voor minder geoefende nazitters. Ik zal dit kort toelichten. Na dit bijzonder gezellige vertoeven, moest ik wel huiswaarts. Huis/thuis? Waar is dat ook al weer. Het heeft iets met molen te maken en een bepaald huisnummer. Was het nou Molenpaal nr. 102? Of Monnikmolen nr. 210 of Molenkrite 201? De heenreis –op de fiets- was in mijn beleving vrij kort; de terugreis daarentegen leek- al zigzaggend- veel langer. Om misverstanden te voorkomen, kan ik jullie verzekeren dat zo iets – volgens geraadpleegde deskundigen- veroorzaakt wordt door een te snelle afkoeling van de slechts van een dunne haardos voorziene schedel. Tot mijn grote opluchting zag ik in een schemerige deuropening mijn lieve echtgenote staan. Home Sweet Home! Blij vlieg ik haar in de armen. Maar dan…..? Klap, klap, pats… Wat is dit? Echtgenote? Echtgenoot? Of volgens de nieuwste spelling: Echt genot?? Nou nee, bepaald niet. Zeg het maar….. Resultaat……… een blauw oog en een kippenei op het voorhoofd. Het vervolg betekende een voortzetting van de nachtelijke zoektocht. Mede door de reeds gememoreerde onderkoeling van de schedel flitst even de kantine van YTC door mijn gedachten. Kantine? Wat heeft die met zulks te maken? Heel veel naar mijn idee omdat ons altijd ver vooruitziende bestuur daarbinnen de crisisopvang goed geregeld heeft. Er zijn 2- ja twee- goede slaapmogelijkheden gerealiseerd: op de comfortabele leren bank (destijds geschonken door een van de bouwers) of in de onlangs opgeleverde dekenkist; eigenlijk moet ik zeggen kussenkist, maar dat klinkt niet. Echter, gezien de onoverbrugbare fietsafstand, met daarin een niet te nemen hindernis in de vorm van de Geau tunnel, heb ik dat idee onmiddellijk laten varen. De volgende ochtend stelde mijn lieve ega enkele lastige vragen, waarop ik iets gemompeld heb van gevaarlijk spel en harde slagen. Haar reactie dat ze tennis altijd al een gevaarlijke sport had gevonden , heb ik deze keer niet tegen- gesproken. Heb hier ook nog heel even aan de eerder genoemde biechtstoel moeten denken, maar die was toch al opgeruimd- zo heb ik mijn geweten kunnen sussen. Gelukkig heb ik ondertussen, zwaar gemaskeerd uiteraard, en nog steeds zeer anoniem, mijn eerste wedstrijdje weer op de thuisbaan kunnen spelen.

Mijn eindconclusie: zo’n Eindejaarstoernooi blijft, hoe dan ook, erg leerzaam!!!
Resten nog 3 vragen:
1. Kunnen personen die op liefst 4 punten grote vragen oproepen over hun functioneren gewoon in functie blijven?
2. Moeten personen die de club zo’n grote reputatieschade toebrengen niet per direct worden geroyeerd? Als deze keus voor het bestuur te moeilijk wordt, komt de 3e vraag aan bod:
3. Is het wel verstandig van het bestuur om het op syn Snekers te seggen om su’n groate ga-oot een stukje skrieve te laten? Zeg het maar …….
Met vriendelijke tennisgroet,

NN (Dit uiteraard ten behoeve van de al eerder genoemde zwaarwegende privacy)

P.S. Naam en adres zijn bij de Redactie bekend.